ถ้าจะเอ่ยถึงการแข่งขันรถยนต์ทางเรียบที่ใช้ความเร็วมากที่สุด ก็คงเป็นรายการ Formula 1 ที่นักแข่งความเร็วทั่วโลกต่างใฝ่ฝันที่จะได้เข้าร่วมรายการนี้ และถ้าเอ่ยถึงสนามแข่ง Formula1 หรือเรียกสั้น ๆ ว่า F1 มีสนามที่เรียกว่าสวยงามมากที่สุดในบรรดาสนามแข่งทั้งหมด ก็คงหนีไม่พ้นสนาม Monte-Carlo Street Circuit ประเทศโมนาโก (Monaco)

สนามแข่งรถ Monte-Carlo (มอนติคาร์โล) แห่งประเทศโมนาโกเป็นหนึ่งใน 18 สนามแข่งขันรถ F1 ที่ขึ้นชื่อในเรื่องของความงดงามและยิ่งใหญ่มากที่สุดในโลก ด้วยความสวยงามของเมืองมอนติคาร์โลที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองที่น่าท่องเที่ยวติดอันดับ 1 ใน 10 ของโลกเพราะลักษณะทางกายภาพของเมืองที่อยู่ใกล้กับตีนเขาแอลป์ (Alp) และยังถูกล้อมรอบด้วยทะเลเมดิเตอร์เรเนียน มอนติคาร์โลจึงเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สุดแสนโรแมนติกมากแห่งหนึ่งของโลก

สนามแข่งรถ Monte-Carlo เป็นถนนที่อยู่บริเวณท่าเรือที่มีชื่อเสียงของประเทศโมนาโก มีความยิ่งใหญ่ด้วยระยะทาง 78 รอบตลอดสนามแข่งขัน 3.340 กิโลเมตร ซึ่งต้องวิ่งไปตามถนนที่แคบและคดเคี้ยวของมอนติคาร์โลและลาคอนดามีน ส่วนทางตรงสามารถทำความเร็วสูงสุดได้ถึง 160 ไมล์ต่อชั่วโมง หรือ 260 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเลยทีเดียว จึงเป็นสนามแข่งรถที่มีทั้งความสวยงามและความน่าตื่นเต้นที่สุดแห่งหนึ่งของโลกเลยก็ว่าได้ สนามแห่งนี้ถูกใช้เป็นสนามแข่งรถ F1 หรือเรียกว่า Monaco Grand Prix ตั้งแต่ปี 1929 เวลาในการเซ็ตสนามแข่งขัน ใช้เวลาถึง 6 สัปดาห์ และใช้เวลารื้อถอนอีก 3 สัปดาห์หลังการแข่งขันเสร็จสิ้น

ประวัติความเป็นมาที่น่าทึ่งและความเย้ายวนใจของสนาม Monte–Carlo

ก่อนจะมาเป็นสนามแข่งกรังด์ปรีซ์ที่ขึ้นชื่อเรื่องความสวยงามและมีความสมบูรณ์แบบ ผู้ริเริ่มการแข่งขันครั้งแรกของสนามแห่งนี้คือประธาน Automobile Club de Monaco คือคุณ Antony Noghes ในปี 1929 และนักแข่งที่สามารถขับเข้าเส้นชัยได้เป็นคนแรกคือ William Grover-Williams ด้วยรถแข่ง Bugatti Type35

การปรับปรุงสนามครั้งที่ 1 เมื่อปี 1973-1975 จากสนามเดิมที่มีความยาว 3.145 กิโลเมตร จำนวน 14 โค้ง ได้ปรับความยาวสนามเพิ่มขึ้นเป็น 3.278 กิโลเมตร จำนวนโค้ง 14 โค้ง (เท่าเดิม) จากนั้นมีการปรับปรุงสนามอีกหลายครั้ง โดยการปรับปรุงครั้งที่ 4 ในปี 1997-2002 มีความยาวอยู่ที่ 3.328 กิโลเมตร จำนวน 25 โค้ง

จนกระทั่งในปี 2003 มีการปรับปรุงสนามแข่ง Monte-Carlo อีกครั้งให้มีความยาวของสนามอยู่ที่ 3.340 กิโลเมตร จำนวนโค้ง 19 โค้ง โดยนักแข่งที่สามารถทำเวลาดีที่สุดในสนามแห่งนี้ คือ มิชชาเอล ชูมัคเคอร์ (Michael Schumacher) นักแข่งรถสูตรหนึ่งชื่อดัง ชาวเยอรมัน ในรถ Ferrari 2004 ด้วยเวลา 1.14.439 นาทีเท่านั้น

ด้วยความสวยงามและทัศนียภาพที่เย้ายวนใจของสนามแข่งมอนติคาร์โล กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ได้รับความสนใจมากที่สุดสำหรับนักท่องเที่ยวที่ต้องการเข้าไปสัมผัสการแข่งขันกรังด์ปรีซ์อย่างใกล้ชิด ช่วงเทศกาลผู้คนต่างจองตั๋วเพื่อให้ได้ที่นั่งที่ดีที่สุดเพื่อชมการประลองความเร็วในสนามแห่งนี้ และหากเป็นนอกฤดูกาลแข่งขันผู้คนที่เป็นแฟน F1 ต่างก็ชื่นชอบที่จะลองขับรถไปตามถนนที่ใช้เป็นสนามแข่งซึ่งสามารถมองเห็นสถานที่ที่สำคัญและสวยงามของเมืองได้ชัดเจน เช่น พระราชวังพรินซ์, คาสิโนมอนติคาร์โลและท่าเรือโมนาโก เป็นต้น

ตามกฎของเอฟวันน้ำหนักรถและน้ำหนักคนรวมกันทั้งก่อนแข่งและหลังแข่งจะต้องไม่ต่ำกว่า 740 กิโลกรัม และน้ำหนักนักแข่งรวมน้ำหนักในค็อกพิทจะต้องไม่ต่ำกว่า 80 กิโลกรัมทั้งก่อนแข่งและหลังแข่ง ซึ่งหากน้ำหนักนักแข่งไม่ถึงจำเป็นต้องใส่ตัวถ่วงน้ำหนักเพิ่มเข้าไปให้ถึง ทั้งนี้ทั้งนั้นเพื่อไม่ให้เกิดความได้เปรียบเสียเปรียบกันเรื่องน้ำหนักของนักขับ ซึ่งนักขับที่มีน้ำหนักน้อยย่อมได้เปรียบนักขับที่มีน้ำหนักเยอะ เพราะการแข่งรถที่มีความเร็วสูงมีการทำเวลาต่างกันระหว่างผู้แพ้และผู้ชนะเป็นระดับเสี้ยววินาที น้ำหนักน้อยลงสักเพียงแค่หนึ่งขีดย่อมมีผลต่อเวลา ดังนั้นจึงต้องกำหนดน้ำหนักต่ำสุดขึ้นมา และนักแข่งต้องควบคุมน้ำหนักให้ได้ไม่ต่ำกว่านั้น

แล้วทำไมต้องชั่งหลังแข่งอีกครั้ง

ในการแข่งขันรถฟอร์มูล่าหรือเอฟวัน ความแรงของรถอัตราเร่งของมันยามทะยานไปบนสนามแข่งสามารถสร้างแรงกดได้ถึงระดับ 5G แรงกด 1G เท่ากับ 9.8 เมตรต่อวินาที ในแรง 5G สามารถทำให้คนน้ำหนัก 60 กิโลกรัม ต้องแบกน้ำหนักตัวเองถึง 300 กิโลกรัมเวลาเร่งความเร็วถึง 5G และเวลาการแข่งขันในแต่ละครั้งยาวนานถึง 90 นาที แต่หมวกกันน็อคน้ำหนัก 1 กิโลกรัมเมื่อเร่งความเร็วถึงที่สุดมันอาจจะหนักถึง 7 กิโลกรัม นักแข่งต้องแบกน้ำหนักขนาดนั้นในสภาวะความเร็วและความเครียดถึง 90 นาที หัวใจของนักแข่งเต้นเร็วถึงจังหวะของนักวิ่งมาราธอน บางครั้งอาจสูงถึง 170 ครั้งต่อนาที ซึ่งเต้นเร็วขนาดนั้นถ้าไม่แข็งแรงพออาจจะล้มเหลวได้เลย

เมื่ออยู่ในภาวะที่หนักหน่วงขนาดนั้นประกอบกับความร้อนในห้องนักแข่ง มันอาจทำให้น้ำหนักของหนักแข่งน้อยลงระหว่างแข่งได้ถึง 5 กิโลกรัม ความได้เปรียบเสียเปรียบจึงเกิดขึ้น น้ำหนักของรถรวมนักแข่งอาจตกลงไปต่ำกว่าผู้จัดการแข่งขันกำหนด ดังนั้นทีมจึงมีหน้าที่ระวังและคอยทำน้ำหนักระหว่างการแข่งให้พอดีไม่อย่างนั้นอาจถูกตัดสิทธิในการแข่งได้ ซึ่งทางที่ปลอดภัยคือนักขับต้องทำน้ำหนักเผื่อไว้ก่อน แต่จะกินจนหนักมากไปก็ไม่ได้เพราะน้ำหนักก็มีผลกับความเร็ว

ฉะนั้นการเป็นนักขับก็ไม่ใช่เรื่องง่าย น้ำหนักต้องไม่มากไปไม่น้อยไป และต้องแข็งแรงในระดับที่เรียกว่ายอดมนุษย์เลยทีเดียว เพราะการอยู่ในแรงดันถึง 5G เป็นเวลานานนาน ทั้งต้องมีสมาธิตลอดเวลา อัตราเต้นของหัวใจมากขนาดนั้น ย่อมไม่ใช่เรื่องปกติที่มนุษย์ธรรมดาจะทนได้ นักขับต้องฝึกฝนร่างกายมวลกล้ามเนื้อ และกล้ามเนื้อหัวใจให้แข็งแรงทนทานต่อแรงกดดันได้ตลอดเวลา

ความฟิตเท่านั้นคือคำตอบ                

สำหรับใครที่อยากเป็นนักแข่งอย่าคิดว่าแค่รถแรงก็ชนะแล้ว แค่รถแรงอย่างเดียวไม่พอคนขับก็ต้องฟิตถึงด้วย เพราะต้องใช้ร่างกายจิตใจและสมาธิ เพ่งลงไปในการขับทุกวินาที ทุกโค้งทุกเนินมีความหมาย พลาดนิดเดียวอาจลงไปนอนหงายท้องข้างถนน สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่แค่ในสนามแข่งเท่านั้น บนถนนก็เช่นกัน ถ้าร่างกายไม่พร้อมอย่าคิดว่าจะโชคดีไปตลอดทาง

เวลาขับรถไปบนถนน บางครั้งจะได้ยินเสียงท่อรถที่ดังจนน่าตกใจ เราคงต้องมองกระจกหลังไปดูพลางคิดว่าจะได้เห็นซุปเปอร์คาร์เท่ ๆ แพง ๆ ผ่านมาให้เห็นเป็นบุญตาแน่นอน แต่พอเอาเข้าจิงกลับกลายเป็นรถอีโคคาร์ญี่ปุ่นทั่วไป แล้วทำไมท่อดังขนาดนั้น หรือมีการตัดแต่งเครื่องยนต์โมอัพจนแรงทะลุนรก เดี๋ยวมันต้องโฉบผ่านเราไปในพริบตาแน่นอน ซึ่งบางคันก็เป็นแบบนั้น แต่บางคันมันก็ไม่ได้เร็วอะไรนี่ แล้วจะทำให้ดังไปขนาดนั้นทำไม แล้วเสียงท่อมันดัง ๆ สัมพันธ์กับความแรงหรือเปล่า

ระบบเครื่องยนต์ที่มีผลต่อความแรง

เครื่องยนต์สันดาปอย่างที่เราคุ้นเคยกันจะแรงบ้างเบาบ้างนั้นก็มีปัจจัยหลายอย่าง ตามจุดมุ่งหมายที่มันถูกสร้างมา ตามหลักการแล้ว เมื่อไดชาร์จปั่นแกนลูกสูบให้เริ่มหมุน อากาศในกระบอกสูบจะถูกดูดถูกอัด ผสมกับน้ำมันเชื้อเพลงที่ถูกฉีดเข้ามาและจุดระเบิดอย่างแรง ถีบลูกสูบแต่ละลูกให้กลับไปหมุนแกนเหวี่ยงจนเกิดการทำงานต่อเนื่องสัมพันธ์กันไป เมื่อเครื่องยนต์หมุนไดชาร์จก็หยุด และเป็นหน้าที่ของระบบฉีดเชื้อเพลิงและระบบอัดอากาศที่จัดมามากน้อยตามคันเร่งที่ถูกเท้าเราเหยียบ ดังนั้นปัจจัยความแรงของเรื่องยนต์จึงมีอยู่หลายปัจจัย เช่น ปริมาตรกระบอกสูบ ที่ยิ่งมากอากาศและเชื้อเพลิงที่ถูกดูดเข้ามาก็มากเมื่อมันถูกจุดระเบิด การระเบิดจึงรุนแรง เมื่อเท่านี้ยังไม่พอ จึงมีการพัฒนาระบบอัดอากาศเพื่อสามารถเพิ่มปริมาณอากาศเข้ามาในกระบอกลูกให้มากกว่าที่ปริมาตรกระบอกจำดูดเข้ามาได้ นั่นคือเทอร์โบ เทอร์โบทำหน้าที่ดูดอากาศจากภายนอกอัดเข้าไปในกระบอกสูบให้ทันมากกว่าปกติ เมื่อเกิดการจุดระเบิดจึงมีความรุนแรงมากขึ้น เครื่องยนต์ก็หมุนเร็วขึ้น หรือไม่งั้นบางเครื่องยนต์ก็ยังเพิ่มวาล์วที่สามารถแปรผันจำนวนอากาศเข้ามาให้มากขึ้น เมื่อเครื่องยนต์หมุนถึงรอบของมัน เช่นระบบ Vtech และ vvti ของฮอนด้าและโตโยต้า ซึ่งตอนนี้ทุกยี่ห้อมีเทคโนโลยีนี้หมดเพียงแต่เรียกชื่อต่างกันออกไป

เมื่อพูดถึงระบบอัดอากาศแล้ว อีกปัจจัยก็คือระบบไอเสีย สิ่งหนึ่งที่จะเพิ่มความแรงของเครื่องยนต์ได้ก็คือระบบปล่อยอากาศเสียจากการเผาไหม้ ซึ่งก็คือสิ่งที่เราสงสัยว่ามันมีผลไหม ระบบท่อไอเสีย เริ่มตั้งแต่คอท่อที่ต่ออยู่กับเครื่องยนต์ ยิ่งปล่อยไอเสียจากระบบเผาไหม้ได้เร็วเครื่องยนต์ก็ยิ่งหมุนได้แรง แต่บางครั้งก็ไม่เสมอไป การปล่อยเร็วเกินไปเครื่องยนต์ก็อาจสูญเสียแรงดันในระบบ ทำให้เครื่องยนต์ไม่มีกำลัง ดังนั้นจึงมีการออกแบบให้ไอเสียเดินทางออกอย่างต่อเนื่องแต่ไม่เร็วเกินไป ซึ่งเมื่อไอเสียเดินทางออกถึงปลายต่อ รถบางคันจึงมีเสียงดัง และที่ปลายท่อนี้เองที่จะมีอุปกรณ์สำหรับดูดซับเสียงให้หายไป รถบางคันจึงไม่มีเสียงและรถบางคันจึงแผดเสียงได้ดังหูแทบแตก

สนองอารมณ์ล้วน ๆ                

จะเห็นได้ว่า เครื่องจะแรงแค่ไหน เสียงดังหรือไม่ดังมันถูกกำหนดที่ปลายท่อ ไม่ใช่กำลังของเครื่องแต่อย่างใด ดังนั้นความดังของท่อจึงถูกกำหนดด้วยรสนิยมของเจ้าของรถเป็นสำคัญ ไม่ได้เกี่ยวกับความเร็วแรงของรถแต่อย่างใด

การแข่งขันฟอร์มูล่า อี ถูกจัดขึ้นอย่างจริงจังตั้งแต่ปี 2014 โดยสหพันธ์ยานยนต์นานาชาติ (FIA) เป็นสหพันธ์เดียวกับที่ดูแลการแข่งฟอร์มูล่า 1 โดยส่วนใหญ่จะจัดขึ้นในรูปแบบสตรีทเซอร์กิต หรือการแข่งบนถนนในเมือง เพราะมีเสียงรบกวนน้อยและไม่ก่อมลพิษ เพราะเครื่องยนต์ของฟอร์มูล่า อี ไม่มีการสันดาปให้เกิดไอเสีย มันขับเคลื่อนด้วยมอเตอร์ไฟฟ้า ซึ่งในปัจจุบันบริษัทรถยักษ์ใหญ่ต่าง ๆ เล็งเห็นความสำคัญที่จะพัฒนาเทคโนโลยีรถ EV เพื่อเป้าหมายการถ่ายทอดเทคโนโลยีลงมาสู่รถ EV ที่นำออกมาขายในตลาดรถทั่วไปในอนาคต

ประสิทธิภาพเทียบเท่า F1

หัวใจของรถพลังงานไฟฟ้า คือ ไม่ต้องเติมน้ำมัน ซึ่งความสำคัญของเครื่องยนต์ฟอร์มูล่า อี ก็คือแบตเตอร์รี่ ซึ่งแบตเตอร์รี่รุ่นล่าสุดมีขนาด 54 kWh ให้พลังงาน 54 กิโลวัตในหนึ่งชั่วโมง ซึ่งจะให้พลังงานไปปั่นมอเตอร์ไฟฟ้าส่งพลังไปสู่ล้อได้ถึง 250 กิโลวัตต์ เทียบเท่ากับรถ 270 แรงม้าเลยทีเดียว จึงไม่ต้องห่วงว่าเวลาดูการแข่งฟอร์มูล่า อี จะได้อรรถรส เหมือนดูรถแข่งประเภทใช้น้ำมันหรือไม่ เพราะความเร็วก็ไม่ต่างกัน

บริษัทต่าง ๆ มีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง จากการวิเคราะห์ของ Bloomberg ประเมินว่า ในปี 2040 ยอดขายรถ EV จะแซงหน้ารถเครื่องยนต์สันดาปเป็นครั้งแรก นั่นหมายความว่า 20 ปีต่อจากนี้จะมีการพัฒนาประสิทธิภาพเครื่องยนต์ EV ไปอย่างต่อเนื่อง และทุกประเทศก็เริ่มที่จะสนับสนุนรถ EV ให้มาแทนรถที่ใช้น้ำมันมากขึ้นเรื่อย ๆ และสนามการแข่งขัน ฟอร์มูล่า อี นี่แหล่ะที่จะเป็นแหล่งทดสอบความก้าวหน้าของเทคโนโลยีของเครื่องยนต์ไฟฟ้า เพื่อส่งต่อไปยังรถ EV ที่ผลิตขาย ในอนาคตเครื่องยนต์ EV จะแรงขึ้น วิ่งได้นานขึ้น ใช้เวลาในการชาร์ตไฟน้อยลง แบตเตอร์รี่มีอายุการใช้งานที่นานขึ้นและราคาถูกลง ดูเหมือนว่าจะมีอนาคตที่สดใสรออยู่สำหรับรถ EV และรถเครื่องยนต์สันดาปจะถูกลดความสำคัญลงไปเรื่อย ๆ จนมีการกลัวกันว่า ต่อไปการแข่งรถฟอร์มูล่า 1 จะยังมีที่ทางของตัวเองอยู่หรือไม่

หากลองไล่ดูบรรดาค่ายรถที่ส่งรถลงแข่งขัน ฟอร์มูล่า อี จะเห็นว่ามีค่ายรถหลักของโลกแทบทั้งสิ้น เช่น ออดี้ อดีตเจ้ามอเตอร์สปอร์ตสายเอ็นดูรานซ์ ที่ประกาศยกเลิกพัฒนารถในการแข่ง เอนดูรานชิงแชมป์โลกลงมาพัฒนารถแข่งฟอร์มูล่า อี อย่างเต็มตัว และยังมีรถยี่ห้อดังอีกมากมาย ทั้งเมอร์เซเดส บีเอ็มดับเบิ้ลยู นิสสัน พอร์เชอ รวมถึงจากัวส์ ซึ่งทุกค่ายมีรถ EV ของตัวเอง และยังมีแนวโน้มว่ารถยนต์เจ้าอื่น ๆ จะทยอยลงมาสู้ศึกในรายการนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ

ไม่ใช่แค่ฟอร์มูล่า โมโต จีพี ก็มา

ไม่ใช่แค่รถ 4 ล้อที่ขยับเรื่องเครื่องยนต์ EV รถสองล้ออย่างโมโตจีพี ก็เริ่มขยับตัวไปบ้างแล้ว โดยดอร์น่า สปอร์ต ผู้ถือลิขสิทธิ์ โมโตจีพี ได้เปิดตัวการแข่งขันมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าชิงแชมป์โลกภายใต้ชื่อ ไอเอฟเอ็ม โมโต อี เวิลด์คัพ โดยจะถูกบรรจุอยู่ในการแข่งโมโตจีพีบางสนาม เราจะได้เห็นเทคโนโลยีมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าลงมาอวดความแรงกันแน่นอน มันอาจถึงเวลาแล้วที่อนาคตกำลังจะเปลี่ยนทุกอย่างไปสู่ยุค EV ในอีกไม่นาน

สังเกตเวลาดูหนังที่มีรถแรง จะฟาส 9 หรือป๊าด 8 สังเกตุว่าเวลาดวลความเร็วหรือเร่งแซงเราจะเห็นพี่พี่เค้าสับคันเกียร์อย่างแรง กระทืบคลัทช์อย่างกับมันเคยฆ่าพ่อเรา แล้วรถก็จะพุ่งทะยานไปอย่างกับจรวด ดูไปก็พลางสงสัยไปว่ารถล้ำขนาดนั้นไม่มี่เกียร์ออโต้เหรอ หรือตังน้อยพี่ดอมเลยไม่ซื้อตัวท็อป ซื้อตัวล่างสุดแล้วกระจกหมุนมือด้วยรึเปล่า หรือว่าเกียร์ออโต้มันไม่แรง แล้วในสนามแข่งทำไมเวลาดูถ่ายทอดสดไม่เคยเห็นชูมัคเกอร์สับเกียร์เลย ว่าแล้วมาลองตามอ่านข้อมูลที่เรานำมาเสนอให้คลายความสงสัยกันดีกว่า

แยกประเภทเกียร์กันก่อน

“ระบบเกียร์” ไม่ว่ารถยนต์หรือมอเตอร์ไซค์คือระบบส่งกำลังจากเครื่องยนต์ลงไปที่ล้อผ่านระบบเฟืองขนาดต่าง ๆ เพื่อให้แรงบิดสัมพันธ์กับความเร็วและแรงต้านของรถ ตั้งแต่แรกเริ่มระบบเกียร์ก็เป็นแบบที่เรียกกันง่าย ๆ ว่าแมนนวล คือเหยียบคลัทช์เพื่อให้เฟืองยกและปล่อยคลัทช์ให้เฟืองเข้าขบในเกียร์ที่เราต้องการ ผู้ขับต้องมีการฝึกฝนเพื่อเข้าใจในการเปลี่ยนเกียร์แต่ละครั้ง ส่วนเกียร์ออโต้คือการสั่งการเปลี่ยนเกียร์ด้วยระบบสมองกล กล่าวคือผู้ขับไม่ต้องทำอะไรใช้เท้าขวาเหยียบคันเร่งส่วนเท้าซ้ายจะเอามาก่ายหน้าผากยามต้องหาเงินผ่อนรถก็ได้ไม่ว่ากัน

มันจึงมีความแตกต่างกันระหว่างการทำงานของสมองคนและสมองกล ขาซิ่งทั้งหลายจึงพารู้สึกว่าสมองกลหรือจะมาสู้สมองคน จังหวะการเปลี่ยนเกียร์ของเกียร์ออโต้มันไม่ทันใจโจ๋ มันไม่ยอมลากรอบสูง ๆ เพื่อดันพลังเครื่องยนต์ให้ปั่นรอบสูงแล้วปล่อยคลัทช์ระเบิดพลังลงไปที่ล้อแบบสะใจโจ๋ รถมันไม่กระชากไม่เร้าอารมณ์

ก็ว่ากันไปตามรสนิยมของแต่ละคน แต่ใช่ว่ารถเกียร์ออโต้จะไม่แรง เพราะเทคโนโลยีใหม่ ๆ ก็เกิดขึ้นมาเพื่อสนองอารมณ์มนุษย์กันทั้งนั้น ระบบเกียร์ออโต้ก็เช่นกัน มันถูกปรับแต่งให้สามรถลากรอบหรือกระชากรอบแรง ๆ ได้ยามกดคันเร่งได้ไม่แพ้เท้าคน หรือในรถแข่งระดับเอฟวันที่เราไม่เห็นว่ามีการสับเกียร์ มันก็ไม่ใช่เกียร์ออโต้ซะทีเดียว มันยังมีสิ่งที่เรียกว่า เซมิ ออโต้ หลักการของมันก็คือตัดการเสียเวลาในการเหยียบคลัทช์ออกไป โดยใช้ระบบอัตโนมัติในการยกเฟืองเปลี่ยนเกียร์นั่นเอง โดยทันทีที่นักขับสะกิดคันโยกที่อยู่หลังพวงมาลัยโดยใช้แค่นิ้วเดียวเพื่อเปลี่ยนเกียร์ ระบบคลัทช์ก็ทำงานอัตโนมัติเร็วกว่าเท้าคนเหยียบคลัทช์ได้ในระดับเสี้ยววินาที ดังนั้นระบบเกียร์ต่าง ๆ ก็ไม่ได้ต่างกันมากทำงานคล้ายกันนั่นแหล่ะ เพียงแต่มันตอบสนองไปตามรูปแบบการใช้งาน ถ้ารถซื้อแกงจะลากรอบแรงไปทำไม หรือก็ใช่ว่าเกียร์ออโต้จะแซงเกียร์แมนนวลไม่ได้ ทุกอย่างมันก็อยู่ที่คนใช้ทั้งนั้นว่าต้องการอะไร

แล้วทำไมพี่ดอมต้องสับเกียร์ตลอด                

ก็อย่างว่า ในภาพยนตร์ความมันในอารมณ์เป็นส่วนสำคัญ ถ้าในระหว่างดวลความเร็วพี่ดอมใช้แค่เท่าขวาเหยียบคันเร่งแล้วเท่าซ้ายแคะขี้มูกมันก็คงไม่เท่ มันต้องมีการสับ การเหยียบ การดึงเบรกเพื่อให้รู้ว่าพี่ดอมขับรถแรงอยู่นะ ยังไงก็หนังทำให้ดูก็ดูไปเถอะ แค่รู้ไว้ว่าจะเกียร์อะไรก็แรงได้เหมือนกันนั่นแหล่ะ

หลายครั้งก็เกิดคำถามเวลาอยู่บนถนนเวลาเห็นรถหลายคันที่แต่งซิ่ง เสียงท่อดัง เวลาไฟเขียวก็ออกตัวซะแรงจนนึกว่าพี่คิดว่าแข่งควอเตอร์ไมล์รึเปล่า หรือบางทีมองกระจกหลังเห็นพวกมากันเป็นแก๊งปาดซ้ายปาดขวาจี้ตูดกันมาติด พาเราเครียดว่าจะหลบไปทางไหนดี เกิดมันมุดมาไม่พ้นซัดท้ายเราขึ้นมาก็อดกลับไปเห็นหน้าลูกหน้าเมียกันพอดี ครั้งจะเปิดกระจกออกไปสรรเสริญวีรกรรมพวกพี่ ๆ เค้าก็กลัวจะไม่เข้าใจว่าเราชื่นชม พลางโกรธเกลียดมาทุบกระจกทักทายเราต้องบาทาอีก จึงได้แต่นั่งสงสัยอยู่คนเดียวว่าถ้าพวกพี่แรงนัก ทำไมไม่ไปสนามแข่งล่ะ ได้แชมป์โลกมารวยไม่รู้เรื่องเลยนะ

ถนนกับสนามแข่ง ทักษะที่ต่างกัน

ก็ต้องเข้าใจล่ะว่าอย่างหนึ่งที่นักซิ่งบนถนนไม่ยอมไปซิ่งในสนามก็เพราะหมดตังไปกับการแต่งรถ ใครจะไปมีตังลงแข่งในสนามที่ต้องมีกฎระเบียบ ค่าใช้จ่ายเรื่องความปลอดภัย ชุด หมวกกันน็อคที่ได้มาตรฐาน ทีมช่างที่เก่งกาจ และอะไหล่ที่พร้อมตลอดเวลา แถมรถทีแข่งในสนามต้องแต่งให้เบาที่สุด แอร์ก็ไม่มี เครื่องเสียงก็เลิกคิดได้เลย ไหนจะต้องมีที่นั่งเดียวแล้วจะมีสาวมานั่งข้างได้ยังไง แค่นี้ก็ไม่มีใครอยากไปลงสนามแล้ว

เอาล่ะ ถ้าลองตัดตัวแปรพวกนั้นออก มาดูสิว่าฝีมือเพียว ๆ ขาซิ่งบนถนนจะเอาตัวรอดบนสนามแข่งได้ไหม เพราะบนถนนกดคันเร่งอย่างเดียวปาดซ้ายปาดขวาได้เต็มที่ไม่มีใครอยากขวางพี่หรอก เพราะเพื่อนร่วมทางต่างอยากกลับบ้านไปเจอหน้าลูกเมียทั้งนั้น พี่อยากไปก็ไปไอ้เราก็ต้องนั่งตัวเกร็งจับพวงมาลัยให้แน่นกลั้นหายใจรอพวกพี่ไปให้พ้น ๆ ก่อนดีที่สุด แต่ในสนามไม่เหมือนกัน เสือ สิง กระทิง แรดที่รอพี่อยู่มีเป้าหมายเดียวกันคือเข้าเส้นชัยได้ก่อน ดังนั้นแรงอย่างเดียวไม่พอ เพราะพี่จะต้องโดนทั้งการบังไลน์ เบียดเลนนอกเลนในไม่ให้แซงอยู่ตลอดเวลา มุดไม่ดีเจอตัดหน้าพี่ตกใจก็ไถลกลิ้งออกนอกสนามได้เหมือนกัน ทักษะแมว ๆ อย่างพี่ก็คงได้แต่ตามก้นคนอื่นแน่นอน และในสนามไม่ใช่แค่จากแยกนี้ไปถึงแยกหน้า บางสนามแข่งเป็นสิบรอบต้องตั้งสมาธิเป็นชั่วโมงไม่วอกแวก ต้องฝึกฝนกันมาเป็นปีกว่าจะเอาตัวรอดได้ บางสนามอย่างเลอมังส์ 24 ขับ 24 ชั่วโมง แค่กระดกเครื่องดื่มชูกำลังเอาไม่อยู่แน่นอน แค่นี้ก็พอจะอนุมานได้ว่าขาซิ่งในสนามถ้าไม่ได้มีการฝึกฝนอย่างมุ่งมั่นก็คงเอาตัวไม่รอดในสนาม ดังนั้นเราจึงเห็นนักแข่งนอกสนามลงมาสร้างความเดือดร้อนให้กับเรา ๆ บนถนนอยู่ร่ำไป

ซิ่งไม่ว่าอย่าพาคนอื่นไปตาย                

ดังนั้นการซิ่งบนถนนมันก็ขึ้นอยู่จิตสำนึกของแต่ละคน อยากจะแรงโชว์สาวก็ไม่ว่า แต่ก็ควรจะเอาแต่พอดี แต่งรถให้สวย มีเครื่องแรงเสียงดัง ๆ ก็เท่แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำตัวเสี่ยงด้วยการแข่งกันเอาเป็นเอาตายให้เพื่อนร่วมทางต้องเสี่ยงตายไปด้วย

เวลาขับรถบนถนนแล้วเห็นว่าบางคนที่ขับบิ๊กไบค์ผ่านไปมา แล้วใส่เรสซิ่งสูทเต็มยศ คุณผู้ชายอย่างเรา ๆ บางคนคงรู้สึกหมั่นไส้ปนอิจฉากันบ้าง ว่ามันเว่อไปป่าวนี่ถนนหลวงไม่ได้เป็นสนามแข่ง บนถนนจะใส่ทำไม อันนี้ก็คงต้องตอบว่าอย่าไปอิจฉาเขาเลย เขาไม่ได้เว่อหรอก แค่รักความแรงและกลัวตาย

ความแรงที่ยากจะต้านทาง

รถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์บนถนนที่เราเห็นกัน บางคันถอดแบบมาจากรถในสนามแข่งเลย ความแรงระดับพันซีซี คิดเอาแล้วกันว่าพันซีซีนี่ขนาดเครื่องระดังรถเก๋งอีโค่คาร์รุ่นใหม่ ๆ บนถนนเลยนะ แต่มันแบกน้ำหนักแค่ร้อยกว่ากิโลกรัมเท่านั้นเอง ในขณะที่รถเก๋งแบกน้ำหนักเป็นตัน ด้วยแรงเท่ากันแต่เบากว่ามาก ๆ มันจะไปได้แรงขนาดไหน บางคันทำความเร็วจากศูนย์ถึงร้อยได้ในเวลาแค่สามวิ แรงขนาดนั้นชนขึ้นมาที ไม่ต้องสืบเลยว่ารอดไหม

เมื่อมองไปที่กฎทางฟิสิกส์ว่าแอคชั่นเท่ากับรีแอคชั่น สมมุติระดับความเร็วที่สามร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงแล้วเกิดการชนอย่างจัง แรง G ที่กระทบร่างกายสามารถทำให้เนื้อเยื่อฉีกขาดกระจุยได้ในทันที ดังนั้นเราจึงเห็นว่าในสนามแข่งนักขับใส่ทั้งชุดที่ทนแรงเสียดทานระหว่างการไถลไปบนพื้นได้อย่างดี ไม่มีฉีกขาดปกป้องนักขับได้ระดับที่ปลอดภัย และในสนามยังมีระบบกันสะเทือนข้างสนามทั้งกรวดหรือหญ้าที่ผ่อนแรง หรือเบาะที่อยู่ตามทางโค้งที่นุ่มพอจะทำให้นักขับปลอดภัยเมื่อเกิดการกระแทก

แต่ถึงกระนั้นเราก็ยังได้เห็นข่าวการบาดเจ็บและเสียชีวิตในสนามแข่งอยู่บ่อย ๆ แล้วจะนับประสาอะไรกับนักบิดบนถนน แม้ชุดและหมวกกันน็อคราคาแพงเป็นแสน ๆ อาจจะไม่ได้ช่วยอะไรมากหากเกิดการชนอย่างกระชั้นในความเร็วที่สูง ๆ แต่อาจจะผ่อนหนักเป็นเบา จากตายอาจเหลือแค่พิการ และการชนที่ไม่แรงเท่าไหร่นักขับก็จะปลอดภัย เพราะการขับมอเตอร์ไซค์ ความผิดพลาดเกิดขึ้นได้ในพริบตา การตัดสินใจต้องถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์ การป้องกันอย่างเต็มที่จึงดีกว่าการไม่ป้องกันอะไรเลย เราคงไปห้ามผู้ชื่นชอบความเร็วในการบิดมอเตอร์ไซค์ให้เลิกเอาตัวเองไปเสี่ยงไม่ได้ แต่อย่างน้อยนักขับทุกคนต้องมีความรับผิดชอบต่อตัวเองและครอบครับ รถคันเป็นแสนเป็นล้านหากจะเพิ่มการแต่งตัวที่อาจจะดูเว่อและแพงระยับ มันก็คุ้มกับการแลกด้วยชีวิต

ชีวิตตัวเอง เลือกเอง เพื่อตัวเอง

ชุดเรสซิ่งสูทเองก็มีหลายระดับหลายราคาตามแต่ที่นักขับจะเลือกใช้ แต่เวลาเราเห็นนักขับบนถนนใส่เรสซิ่งสูทบนถนน เราอาจจะหมั่นไส้ก็จริง แต่อย่างน้อยคนคนนั้นก็เลือกที่จะดูแลตัวเองมากกว่าแคร์สายตาคนอื่น ทั้งนี้ทั้งนั้นความปลอดภัยบนถนนต่อผู้อื่นก็สำคัญ อยากเท่ก็เท่ที่ชุดเท่ที่รถ ดีกว่าไปเท่ที่การแบนโค้งแล้วกลิ้งไปชนเสาตัวขาด